Strona główna /
Inne / Świadczenie rehabilitacyjne – kto może się starać?
30.10.2025

Świadczenie rehabilitacyjne – kto może się starać?

Świadczenie rehabilitacyjne może dostać osoba, która po wyczerpaniu zasiłku chorobowego nadal jest chora, a dalsze leczenie lub rehabilitacja rokuje odzyskaniem zdolności do pracy. O stanie zdrowia i konieczności przyznania świadczenia rehabilitacyjnego orzeka lekarz orzecznik ZUS po wpłynięciu odpowiedniego wniosku.

Zasiłek chorobowy może trwać 180 dni, a w przypadku gruźlicy i niezdolności do pracy w okresie ciąży do 270 dni, natomiast po ustaniu zatrudnienia – 91 dni. Po upływie tego czasu, jeśli choroba nadal się przedłuża, można starać się o świadczenie rehabilitacyjne. Przyznawane jest po wykorzystaniu ustawowych dni zasiłku chorobowego i w sytuacji, gdy dalsze leczenie i rehabilitacja rokują odzyskanie zdolności do pracy.

Wniosek o świadczenie rehabilitacyjne (ZNp-1) najlepiej złożyć na kilka tygodni przez upływem wyczerpania limitu dni zasiłku chorobowego. Ponadto do tego wniosku o świadczenie rehabilitacyjne należy dołączyć zaświadczenie o stanie zdrowia (formularz OL-9), które wypełnia lekarz, u którego leczy się pacjent oraz wywiad zawodowy z miejsca pracy (druk OL -10) – wystawiany przez pracodawcę. Ten ostatni formularz nie jest potrzebny, jeśli niezdolność do pracy powstała po okresie ubezpieczenia, formularza nie składają także osoby prowadzące działalność gospodarczą.

Jeśli to ZUS będzie wypłacał świadczenie rehabilitacyjne koniecznie do złożonych dokumentów należy dołączyć zaświadczenie płatnika składek wystawione na: formularzu Z-3 – jeśli wnioskodawca jest pracownikiem, natomiast gdy wnioskodawca wykonuje działalność pozarolniczą, współpracuje z osobami prowadzącymi działalność pozarolniczą lub jest duchownym – to do dokumentacji należy dołączyć wypełniony formularz Z-3b. Jeśli wnioskodawca jest inną osobą ubezpieczoną – wypełnia formularzu Z-3a. Zaświadczenie płatnika składek nie jest potrzebne, gdy zostało już złożone przy ustaleniu prawa do zasiłku chorobowego i nie zmieniły się okoliczności wpływające na prawo do świadczenia ani na jego wysokość. Natomiast osoby, które starają się o świadczenie rehabilitacyjne po ustaniu ubezpieczenia wypełniają dodatkowo formularz Z-10.

Po złożeniu kompletnej dokumentacji sprawa trafia do lekarza orzecznika ZUS, który orzeka o stanie zdrowia i konieczności przyznania świadczenia rehabilitacyjnego. Świadczenie może być przyznane maksymalnie na 12 miesięcy, ale może to być również krótszy okres. Ubezpieczony ma prawo odwołać się od orzeczenia lekarza, może to zrobić w ciągu 14 dni. – Również w ciągu 14 dni od wydania orzeczenia prezes ZUS ma prawo wnieść zarzut wadliwości. Jeżeli nie zostanie wniesiony ani sprzeciw, ani zarzut wadliwości orzeczenie staje się prawomocne. Na jego podstawie ZUS wydaje decyzję – podaje rzeczniczka.

Świadczenie rehabilitacyjne jest świadczeniem, które przysługuje w wysokości 90% podstawy wymiaru zasiłku przez okres pierwszych 90 dni. Za pozostały okres ubezpieczony otrzymuje świadczenie w wysokości 75%. Świadczenie w wysokości 100% jest wypłacane wtedy, gdy niezdolność do pracy przypada na okres ciąży. W takim wypadku wymagane jest zaświadczenie lekarskie potwierdzające ciążę.

Świadczenie rehabilitacyjne nie przysługuje osobom uprawnionym do emerytury, renty z tytułu niezdolności do pracy, zasiłku dla bezrobotnych, zasiłku lub świadczenia przedemerytalnego, urlopu dla poratowania zdrowia, rodzicielskiego świadczenia uzupełniającego i nauczycielskiego świadczenia kompensacyjnego. Osoba, która pobiera świadczenie rehabilitacyjne nie może pracować ani w inny sposób dorabiać. Jakiekolwiek zajęcie zarobkowe pozbawi ją prawa do świadczenia.